YOLO

Een afkorting die te pas en te onpas door mijn dochters wordt gebruikt vooral om iets te kunnen doen wat ze eigenlijk niet zouden moeten doen op dat moment. Dit werd snel overgenomen door mij. Ook al is het bij het beschrijven van deze titel anno 2012 /2013 en is “WAFA” (we are f*cking awesome) meer vernieuwend.

Yolo pulp fiction

Yolo is a way of life, het kan morgen gedaan zijn, dus geniet op de juiste momenten. Dat kan van alles zijn. Zowel uitgaan en genieten van lekkere diners als veel kennis opnemen door goed te studeren. Met yolo kan je alle richtingen uit, ook op seksueel vlak. Zo zou je yolo kunnen gebruiken om met zoveel mogelijk partners het bed te delen, maar even goed – of zelfs nog bevredigender – kan je yolo aanhalen om zo vaak mogelijk kwaliteitsvolle sex te hebben met je partner waar je al tig jaar trouw mee samen bent.

Voor iedereen is dit dus anders. Ik kan alleen beschrijven wat dit voor mij betekent.
Het is mijn bedoeling om yolo te gebruiken, maar toch een goed evenwicht te vinden tussen werk, het leven en genieten binnen een gezinssituatie.

Na een goede gezondheid van zowel de kids  als wij  zelf is seks een belangrijk onderdeel van onze relatie. Als je vrouw of vriendin ook maar vluchtig laat merken dat ze zin heeft in seks , wacht dan niet tot de dag nadien, maar sla onmiddellijk toe.  Binnen 5 minuten kan haar “goesting” immers verdwijnen en is er enkel nog marie vuist om de spanning eraf te halen. Yolo dus, morgen ben je er misschien niet meer.

De “jeugd van tegenwoordig ” en dan bedoel ik niet de muziekband maar wel degelijk de jongeren anno 2013, gebruiken YOLO meestal op bvb. donderdagavond, en ik moet al vrijdagochtend zeggen want we zijn dan al goed tegen de ochtend aan.
Op een gewone vrijdag in Leuven tijdens het academiejaar  rond 5 uur in de ochtend lopen er nagenoeg enkel nog yolo’s rond. Je kan ze herkennen aan het feit dat ze niet naar hun “kot” willen en nog willen verder afzakken. Ze zouden al veel vroeger in hun (meestal redelijk bevuild) nest moeten gekropen zijn, want vrijdag hebben ze les om 9 uur. Maar YOLO, het is plezant en je leeft maar één keer. Dus we gaan nog niet naar huis, bijlange niet.

Ik ben volgens mijn soort yolo principe beginnen leven op een moment dat ik me schuldig voelde toen ik op een zondagnamiddag mijn bureel verliet om naar de koers te gaan kijken op televisie en ik ben helemaal niet tuk op koers. Het was 2010, mijn vrouw en ik waren al een aantal jaar weekdag en weekend aan het werken in ons verzekeringskantoor. Het workaholic gedoe was nodig want een overname van een verzekeringsportefeuille en een paar minder goede krachten in ons team zorgden voor enorm veel werk.

Het feit dat ik me schuldig voelde om het vele werk achter te laten om in “de privé” te gaan televisiekijken deed me beseffen dat er een stevige YOLO nodig was om een beter leven te verkrijgen.

yolo nemo

We maakten van iets negatiefs iets positief door de mindere medewerkers te vervangen door nieuwe, lees “betere”, en brachten een mooi team bij elkaar. Het team kreeg meer inspraak, meer verantwoordelijkheid en ze kwamen onderling veel beter overeen dan voordien. Richard Branson’s manier van werken gecombineerd met mijn houding naar medewerkers toe zorgde voor een een YOLO effect voor zowel ons als onze medewerkers. Je leeft maar één keer en voor ons was werken niet meer yolo. We begonnen op aanraden van de medewerkers te saneren in ons klantenbestand zodat de rotte appels onder de verzekerden verdwenen. Hierdoor kwam stilaan tijd vrij voor ons als zaakvoerder en werd het aangenamer werken voor onze medewerkers. Ook zij hebben recht op YOLO en ze gebruiken het zo goed als iedere week door bij mooi weer samen een terrasje te doen onder de middag en dus van een ruimere middagpauze genieten. (Werkuren die ze trouwens netjes op andere tijdstippen inhalen).

Natuurlijk moet er nog gewerkt worden en doet het pijn de dag nadat je onder het mom van YOLO toch nog een laatste en een allerlaatste en éne om het af te leren hebt gedronken . Maar probeer toch zoveel mogelijk naar dit principe te leven en dit te delen met wie al wie je dierbaar is.

Volgend weekend meer van dat…

Welkom

Welkom op mijn blog!

Op regelmatige basis plaats ik hier autobiografische momenten over hoe ik denk over opvoeding van kinderen, werken, het leven, de dood, vrijetijdsbesteding, maar ook seks. Dit alles veelal humoristisch neergeschreven.

Deze blog bevat acroniemen  en oneliners met telkens een verhaal er bij.

Een acroniem of een letterwoord komt uit het Grieks (naam uit uiteinden) en is een afkorting die wordt uitgesproken als een woord, soms wordt daarbij nog de eis gesteld dat elke letter een apart woord voorstelt, zoals een initiaalwoord . Zonder dat je het beseft kent iedere katholiek opgevoede het acroniem INRI,  iesus nazarenus rex iudaeorum, wat zoveel betekent als Jezus, koning der joden.

YOLO is mijn favoriet acroniem.

Een oneliner is een kernachtige, meestal geestige uitspraak die niet langer is dan één zin. Oneliners worden veel gebruikt in debatten.

Soms kan door een humoristische uitspraak spanning worden gebroken of een relatie worden hersteld. Humor geeft een zekere relativering aan allerlei schijnbaar gewichtige zaken. Vooral in de politiek worden oneliners gebruikt. Winston Churchill was onbetwist grootmeester op dit terrein.

ELK NADEEL HEB Z’N VOORDEEL is mijn favoriete oneliner. (Johan Cruyff)

De blog schrijven is waarschijnlijk een manier om mijn midlifecrisis door te komen, en het is in ieder geval beterkoop dan de manier waarop mijn halve trouwboek haar crisis de medio edad heeft doorworsteld. Daar kom ik in “once you go black, you never go back” (en dan heb ik het niet over cahorwijn)  nog uitvoerig op terug.

Mocht ik ooit iemand iets bijbrengen door het schrijven van deze blog is het opzet geslaagd.

Feel free to comment.

Iedere blogpost op deze site is auteursrechtelijk beschermd werk.

© Herbert De la Ruelle, 2015