Ik was steeds haantje de voorste, in feite had ik een “groot bakkes”. Ik hield niet van dikke borsten en keek telkens, met veel lawaai, weg van het tv-scherm wanneer er in het bijzijn van mijn familie en vrouw weer eens een F cup naakt verscheen.
Natuurlijk ondernam ik deze actie enkel omdat mijn sjoeke toen een A cupje had en ik haar niet met een minderwaardigheidsgevoel wilde opzadelen. Ik hou van alle soorten borsten, maar nog het meest van die van mijn vrouw.
Het moest er van komen.
Voor mijn dertigste verjaardag organiseerde ik een feestje in het Elewijt Center. Mijn “zogezegde” vrienden hadden (veel te veel, bleek achteraf) centjes bij elkaar gelegd en gezorgd voor een “Jambers-achtige” topless act.
Ik kan je verzekeren, het is geen plezier om op een stoel in het midden te gaan zitten om door een 50-tal vrienden uitgelachen te worden.
Nooit gedacht dat tepels zoals eelt konden aanvoelen… Het veelvuldig gewrijf door menig jarige over haar papzakkerige pompoengrote meloenen had ervoor gezorgd dat ze eelt op haar borsten had. Maar degoutanter was de slagroomspuitact, gewoon vervallen Aldicremefreche! Wie krijgt het in zijn hoofd om in het aanschijn van 50 man, eeltloezen vol zure slagroom af te lebberen.
Het grappige was dat in de aanpalende zaal een bijeenkomst van de KAV (katholieke arbeidersvrouwen) aan de gang was. Nimmer zagen zoveel vrouwen hoe mannen de door “eelttepel Olga” georganiseerde line-up belachelijk werden gemaakt.
Mocht Olga nu nog een mooie verschijning zijn geweest, hadden wij mannen er nog iets aan gehad. In eerste klas spelen ze ook niet met nen plastieken bal … maar siliconen alleen zijn hier de oplossing niet want zelfs haar mossel was volledig aan ons zicht onttrokken door zware Michelinbanden. Daar een hard-one bij krijgen en dan nog en plein public… In geen honderd jaar. Ik en menig ander, zijn wel een trauma rijker: twintig jaar al lust ik geen slagroom.